அறிவியல் பூர்வமாக ஒழுங்கமைக்கப்படும் அடர்த்தியான விதானங்கள், பல ஆண்டுகளாக விளைச்சலை அதிகரிப்பது மட்டுமல்லாமல், பழங்களின் அளவையும் அதிகரிக்கின்றன.
இது மாம்பழத்தை புத்துயிர் பெறுவதற்கான தொழில்நுட்பமாகும், மேலும் இது விவசாயிகளின் மகசூல் மற்றும் வருமானத்தை அதிகரிக்க உதவும்.
மலிஹாபாத்தில், குறைந்தபட்சம் 80 சதவீத மா மரங்கள் குறைந்த காய்களை உற்பத்தி செய்யும் நிலைக்கு வந்துள்ளன அல்லது பழங்களை உற்பத்தி செய்யவில்லை, ஏனெனில் அவை அதிகமாக வளர்ந்து, நிர்வகிக்க முடியாதவை மற்றும் தேவையான அளவு சூரியனை இழக்கின்றன என்று CISH கூறுகிறது.
அதிகமாக வளர்ந்துள்ள மரங்களின் கிளைகள் ஒன்றோடு ஒன்று சிக்கியிருப்பதால், சூரிய ஒளி கீழே உள்ள கிளைகளில் ஊடுருவுவதைத் தடுக்கிறது. ஒரு மா மரத்திற்கு வயது வரையறுக்கப்பட்டுள்ளது. உதாரணமாக, ககோரியில் உள்ள துசேரியின் தாய் மரம் நூற்றுக்கணக்கான ஆண்டுகள் பழமையானது மற்றும் இன்னும் பழங்களைத் தருகிறது.
விதான மேலாண்மை அவற்றை பல ஆண்டுகளாக உற்பத்தி நிலைகளில் வைத்திருக்கும்.
சிஷ், தோட்டக்கலைத்துறையின் முதன்மை விஞ்ஞானி, டாக்டர் சுஷில் குமார் சுக்லா கூறுகையில், “மலிஹாபாத்தில் உள்ள மாம்பழத்தோட்டங்கள், லக்னோவின் மாம்பழப் பகுதியான தஸ்ஸேரிக்கு புகழ்பெற்றது, பழத்தோட்டங்களை விட மாம்பழக்காடுகளாகவே காணப்படுகின்றன, ஏனெனில் மரங்கள் அதிக அளவில் வளர்ந்து, கூட்டமாக மற்றும் அடர்த்தியாக இருப்பதால், விதான நிர்வாகம் சூரிய ஒளியில் கிளைகளை வெளிப்படுத்துகிறது. பழங்கள் உருவாவதற்கு மிகப்பெரிய தேவை."
மா மரங்கள் பிப்ரவரி நடுப்பகுதியில் பேனிகல்களை (கிளையிடப்பட்ட பூக்கள்) உருவாக்குகின்றன, அதற்கு முன், அடர்த்தியான விதானங்களை கத்தரிக்க வேண்டும்.
CISH விவசாயிகளுக்கு தொழில்நுட்பத்தில் பயிற்சி அளிக்கிறது, ஏனெனில் விதானங்களை அறிவியல் பூர்வமான முறையில் வெட்ட வேண்டும், அப்பட்டமாக அல்ல.
விதானம் மூன்று வருடங்கள் தொடர்ந்து நிர்வகிக்கப்பட வேண்டும் மற்றும் வெவ்வேறு வயதுடைய பழத்தோட்டங்களுக்கு நுட்பம் வேறுபடும். மூன்று ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, மரம் புத்துயிர் பெற்று புதிய கிளைகளை துளிர்க்கும், இது உற்பத்தியை அதிகரிக்கும். ஒரு ஆரோக்கியமான மா மரத்தின் சராசரி மகசூல் 100 கிலோவுக்கு மேல் பழங்கள் ஆகும்.
வழக்கமாக கிளைகளை கத்தரிப்பது மரத்தின் உயரத்தை குறைந்தது 50 சதவீதம் குறைக்கும், ஆனால் பழங்களின் அளவை கணிசமாக அதிகரிக்கும். ஒரு ஆரோக்கியமான பழம் குறைந்தபட்சம் 250 கிராம் எடையுள்ளதாக இருக்க வேண்டும்.
"இந்த தொழில்நுட்பத்தின் மிகப்பெரிய நன்மை என்னவென்றால், இந்த வழக்கில் தண்டு துளைப்பான் சேதம் மிகக் குறைவு. இப்படித்தான் உயரமான மற்றும் பழமையான மற்றும் பலனளிக்காத மரங்கள் குள்ளமான மற்றும் பலனளிக்கும்,” என்றார் சுக்லா.
புத்துணர்ச்சி பணிக்கு, மரங்களை வெட்ட, வனத்துறையிடம் அனுமதி பெற வேண்டும், அதற்கு கால அவகாசம் தேவை. "மாம்பழ விதான மேலாண்மையின் புதிய நுட்பங்களை உருவாக்குவதற்கான நிறுவனத்தில் மாங்கின் புத்துணர்ச்சி குறித்த ஆராய்ச்சிப் பணிகள் இன்னும் நடைபெற்று வருகின்றன," என்று அவர் கூறினார்.
இது மாம்பழத்தை புத்துயிர் பெறுவதற்கான தொழில்நுட்பமாகும், மேலும் இது விவசாயிகளின் மகசூல் மற்றும் வருமானத்தை அதிகரிக்க உதவும்.
மலிஹாபாத்தில், குறைந்தபட்சம் 80 சதவீத மா மரங்கள் குறைந்த காய்களை உற்பத்தி செய்யும் நிலைக்கு வந்துள்ளன அல்லது பழங்களை உற்பத்தி செய்யவில்லை, ஏனெனில் அவை அதிகமாக வளர்ந்து, நிர்வகிக்க முடியாதவை மற்றும் தேவையான அளவு சூரியனை இழக்கின்றன என்று CISH கூறுகிறது.
அதிகமாக வளர்ந்துள்ள மரங்களின் கிளைகள் ஒன்றோடு ஒன்று சிக்கியிருப்பதால், சூரிய ஒளி கீழே உள்ள கிளைகளில் ஊடுருவுவதைத் தடுக்கிறது. ஒரு மா மரத்திற்கு வயது வரையறுக்கப்பட்டுள்ளது. உதாரணமாக, ககோரியில் உள்ள துசேரியின் தாய் மரம் நூற்றுக்கணக்கான ஆண்டுகள் பழமையானது மற்றும் இன்னும் பழங்களைத் தருகிறது.
விதான மேலாண்மை அவற்றை பல ஆண்டுகளாக உற்பத்தி நிலைகளில் வைத்திருக்கும்.
சிஷ், தோட்டக்கலைத்துறையின் முதன்மை விஞ்ஞானி, டாக்டர் சுஷில் குமார் சுக்லா கூறுகையில், “மலிஹாபாத்தில் உள்ள மாம்பழத்தோட்டங்கள், லக்னோவின் மாம்பழப் பகுதியான தஸ்ஸேரிக்கு புகழ்பெற்றது, பழத்தோட்டங்களை விட மாம்பழக்காடுகளாகவே காணப்படுகின்றன, ஏனெனில் மரங்கள் அதிக அளவில் வளர்ந்து, கூட்டமாக மற்றும் அடர்த்தியாக இருப்பதால், விதான நிர்வாகம் சூரிய ஒளியில் கிளைகளை வெளிப்படுத்துகிறது. பழங்கள் உருவாவதற்கு மிகப்பெரிய தேவை."
மா மரங்கள் பிப்ரவரி நடுப்பகுதியில் பேனிகல்களை (கிளையிடப்பட்ட பூக்கள்) உருவாக்குகின்றன, அதற்கு முன், அடர்த்தியான விதானங்களை கத்தரிக்க வேண்டும்.
CISH விவசாயிகளுக்கு தொழில்நுட்பத்தில் பயிற்சி அளிக்கிறது, ஏனெனில் விதானங்களை அறிவியல் பூர்வமான முறையில் வெட்ட வேண்டும், அப்பட்டமாக அல்ல.
விதானம் மூன்று வருடங்கள் தொடர்ந்து நிர்வகிக்கப்பட வேண்டும் மற்றும் வெவ்வேறு வயதுடைய பழத்தோட்டங்களுக்கு நுட்பம் வேறுபடும். மூன்று ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, மரம் புத்துயிர் பெற்று புதிய கிளைகளை துளிர்க்கும், இது உற்பத்தியை அதிகரிக்கும். ஒரு ஆரோக்கியமான மா மரத்தின் சராசரி மகசூல் 100 கிலோவுக்கு மேல் பழங்கள் ஆகும்.
வழக்கமாக கிளைகளை கத்தரிப்பது மரத்தின் உயரத்தை குறைந்தது 50 சதவீதம் குறைக்கும், ஆனால் பழங்களின் அளவை கணிசமாக அதிகரிக்கும். ஒரு ஆரோக்கியமான பழம் குறைந்தபட்சம் 250 கிராம் எடையுள்ளதாக இருக்க வேண்டும்.
"இந்த தொழில்நுட்பத்தின் மிகப்பெரிய நன்மை என்னவென்றால், இந்த வழக்கில் தண்டு துளைப்பான் சேதம் மிகக் குறைவு. இப்படித்தான் உயரமான மற்றும் பழமையான மற்றும் பலனளிக்காத மரங்கள் குள்ளமான மற்றும் பலனளிக்கும்,” என்றார் சுக்லா.
புத்துணர்ச்சி பணிக்கு, மரங்களை வெட்ட, வனத்துறையிடம் அனுமதி பெற வேண்டும், அதற்கு கால அவகாசம் தேவை. "மாம்பழ விதான மேலாண்மையின் புதிய நுட்பங்களை உருவாக்குவதற்கான நிறுவனத்தில் மாங்கின் புத்துணர்ச்சி குறித்த ஆராய்ச்சிப் பணிகள் இன்னும் நடைபெற்று வருகின்றன," என்று அவர் கூறினார்.
